Fragment mapy przedstawiający kopalnie  "Rosalie" źródło: AP Kat, Komisja Planowania przy Radzie Ministrów, Zespół Planowania Regionalnego z siedzibą w Katowicach, nr poz. 2202_21 - fragment mapy

Jak wynika z  powyższej mapy , kopalnia „ Rosalie”  znajdowała się we wschodniej części Wielkiej Dąbrówki, graniczyła z kopalnią „Friedrich Wilhelm” i później założonymi kopalniami: „Schleswig Holstein”, „Neue Hertha”, „Herrmanns Glück”, „Lebauf”,  Rosaliens Zumuthung, „Olga”. Pole kopalni częściowo pokrywało się z kopalniami ołowiu „Georg” i „Ernst Freude”.

Kopalnia „Rosalie”

Pole górnicze na galman zostało nadane kopalni 9 grudnia 1853 roku, wynosiło ono   1200 miar z jedną Fundgrube, o powierzchni całkowitej 1 033 137,95 m².[1] Na podstawie informacji zamieszczonych na  mapie przedstawiającej kopalnie z terenu Dąbrówki Wielkiej (z 1858-1859 roku)[2]  można stwierdzić, że pierwszym właścicielem był Samuel Reichmann i spółka.

W maju 1885 roku właścicielami kopalni było 11 osób: Moritz Kaiser, kupiec              z Bytomia  – 1 kuks, Michael Krebs, kupiec z Bytomia – 1 kuks, książę Hugo Hohenlohe        z Ujest, Slawentzitz (Ujazd i Sławięcice) – kuksa 42¹/₂. Hugo Hohenlohe (1826-1895) był  synem  Fryderyka Augusta Hohenlohe –Oehringen, posiadającego  kopalnie, rudy cynku, węgla kamiennego, huty cynku i żelaza.[3] Kolejnymi właścicielami byli: Elsberg, dr med. z  Nowego Jorku - ½ kuksa, Ernst Walter, radca sprawiedliwości z Bytomia - 7 ½ kuksa, Anton Fleischer, dr med.  z Wiesbaden – 2 kuksy, Wilhelm Katzenstein, kupiec    z Frankfurtu nad Menem – 4 kuksy, Johanna Schaffgotsch, hrabina z Koppitz (Kopic) – 55 kuksów, Hans Ulrich Schaffgotsch, hrabia z Kopic 7 – kuksów, Adolfine von Schweinitz z Rosamundehütte – 1 kuks, Moritz Cohn, kupiec z Antonienhütte ½  kuksa. Wszyscy właściciele posiadali razem  122 kuksy.[4]

W 1890 roku właścicielem „Rosalie” był hrabia Schaffgotsche, posiadał 62 kuksy (ze 128).[5] W listopadzie 1893 roku z powodu silnego zalania kopalnia została zatrzymana. Właściciele kopalni chcieli przebudować zakład na wodociąg i zaopatrywać miasto Bytom     i inne miejscowości. Złożono ofertę zakupu kopalni miastu Bytom,  które jednak nie przyjęło tej propozycji. W dniu 20 marca 1895 roku kopalnie zakupił powiat katowicki za kwotę 300 tys. marek. Wraz z kopalnią zakupiono wodociągi dla Wielkiej Dąbrówki i Bańgowa oraz wieże ciśnień.[6]