Kopalnia „Pogerells Hoffnung”

Wniosek na założenie kopalni złożył w 1864 roku dyrektor Scherbening  z Szarleja.  Dnia 25 sierpnia 1865 roku uzyskano nadanie na rudę ołowiu. Powierzchnia pola wynosiła 1200 miar z 1 Fundgrube. Pole kopalni wynosiło 1 033 138 m2. Nazwa kopalni pochodziła od nazwiska Pogerells, jednej z głównych linii Spadkobierców Giesche. W grudniu 1865 roku właścicielami kopalni byli: Scherbening, dyrektor z Szarleja – 61 kuksów, Spadkobiercy Giesche – 54 kuksy, Otto Friedlaender, bankier doktor prawa z Bytomia – 6 1/10 kuksa, Mathias Schweinoch, mistrz młynarski w młynie Opara , Spadkobiercy Giesche, Franz Kupny - siedlak z Michałkowic, Mathias Schweinoch, mistrz młynarski w młynie Opara, Woitek Scheja - siedlak z Wielkiej Dąbrówki: łącznie – 2/10 kuksa. Wszyscy  posiadali 122 kuksów. W 1873 właścicielami byli : Spadkobiercy Giesche – 115 6/10 kuksa, Mathias Schweinoch – mistrz młynarski – 1/10 kuksa, Mathias Schweinoch, Franz Kupny, Woitek Scheja i Spadkobiercy Giesche – 2/10 kuksa, Otto Friedlaender radca handlowy, doktor prawa z Bytomia 6 1/10 kuksów. Posiadali oni razem 122 kuksów. W 1913 nastąpiły dalsze zmiany, właścicielami byli: Spadkobiercy Giesche – 121 30/40 kuksów, Mathias Schweinoch – mistrz młynarski – 6/40 kuksa, Franz Kupny – siedlak    z Michałkowic – 2/40 kuksa, Woitek Scheja – siedlak z Wielkiej Dąbrówki – 2/40 kuksa. Razem posiadali oni 122 kuksy.