Mapa - źródło: AP Kat, Bergamt Beuthen-Nord,sygn.841 s.46

Kopalnia „Friedrich Wilhelm”

Była to pierwsza kopalnia , której założenie zostało udokumentowane w Wyższym Urzędzie Górniczym we Wrocławiu. Nadanie na ołów kopalnia uzyskała według wykazu z WUG we Wrocławiu Bergwerksverzeichnis Oberschlesien 17, 26 września 1844 roku, natomiast według  Verzeichnis der verliehenen Bergwerke im Tarnowitzer Bergrevier 14 września 1844 roku. [1]   Nadanie na cynk kopalnia otrzymała 18 września 1853 roku.[2],  uzyskała ona pole z 1 Fundgrube 1196 miar  235 000 lachterów kwadratowych.[3] (po 1817 roku 1 lachter = 2,092 m)[4]. Historyk Franz Gramer  w 1863 wśród innych wymienia kopalnie ołowiu „Friedrich Wilhelm” z  Wielkiej Dąbrówki.[5] Miasto Bytom posiadało w kopalni 61 kuksów gwareckich, 2 gruntowe.[6] Pierwszym właścicielem kopalni był Thiele Winkler. Kopalnia znajdowała się całkowicie w granicach Wielkiej Dąbrówki.

W 1866 roku kopalnia posiadała czterech właścicieli: miasto Bytom, które posiadało najwięcej udziałów tj. 61 kuksów, Friedrich Wilhelm Grundmann - 25 ½ kuksa. Był on organizatorem służb specjalnych w przemyśle jak i doradcą Franza Wincklera.                       W późniejszym okresie stał się generalnym zarządcą posiadłości Thiela – Wincklera. Miał duży udział w rozbudowie Katowic [7]. Trzecim właścicielem była żona majora Tiele-Winkler, Valeska z domu von Winkler-Domes - 30 ½ kuksa. Valeska, była córką Franciszka i Marii Winklerów. Po śmierci ojca w 1851 roku, była ona jedyną spadkobierczynią. Czwartym właścicielem kopalni był Julius Stern, kupiec z Wrocławia – 5 kuksów.[8] W 1890 roku właścicielami byli Schaffgotschowie, posiadali oni 459 kuksów nowego prawa (z 1000 kuksów).[9]